Review: Canon RF 16mm f/2.8 STM

3 februari, 2023 - 18:02

Gear

Door: Christel de Wolff 1486

Supergroothoeken waren altijd groot en duur. Nu komt Canon met een 16mm f/2.8 die minder dan € 400,- kost én erg klein en licht is. Het geheim? Simpel: het is niet ontworpen voor een reflexcamera. Oké, het tweede geheim: de vertekening is alleen gecorrigeerd in software en niet in het ontwerp zelf. Het objectief is vooral bedoeld voor vloggers, maar is het toch ook goed genoeg voor andere toepassingen?

Tekst en fotografie: Dré de Man | Gepubliceerd in DIGIFOTO Pro 1.2022

Supergroothoeken voor reflexcamera’s zijn eigenlijk ondingen. Ze zijn altijd van het retrofocustype en dat betekent dat zo’n objectief op een kunstmatige manier het beeld naar achteren verlegd. Daardoor ontstaat er ruimte voor de spiegel tussen de vatting van het objectief en de beeldsensor of, in het anologe tijdperk, de film. Maar dat betekent ook dat er extra lenselementen aan het ontwerp toegevoegd worden en dat het eerste element een stuk groter is dan noodzakelijk. Bij zeer goede lichtsterke objectieven is dat niet eens een nadeel, de extra elementen kunnen dan gebruikt worden om het ontwerp nog beter te maken.

Toch heeft zo’n ‘echte’ groothoek ook nadelen. De eerste supergroothoek met die constructie die commercieel een redelijk succes was, de Zeiss Hologon 15mm f/8 uit 1966, had zo’n sterke vignetering dat er een filter werd meegeleverd dat in het midden donkerder was, om deze te corrigeren. Verder zag je aan de randen en in de hoeken ook vaak slechtere scherpte bij dit soort constructies en was de vertekening moeilijk te corrigeren. Gelukkig is de optica sindsdien vooruitgegaan, dus er zijn wel methoden om die nadelen op te vangen, al maken die zo’n objectief ook weer duurder en groter.

Maar bij spiegelloze camera’s kan het een stuk simpeler, zeker als een objectief niet al te lichtsterk hoeft te zijn. Door van de retrofocusconstructie af te zien kun je dan een vrij kleine en voordelige groothoek ontwerpen en zelfs een supergroothoek. Canon heeft met de RF 16mm f/2.8 geprobeerd om twee vliegen in één klap te vangen. Vloggers en influencers gebruiken dit soort objectieven om bijvoorbeeld bij concerten en grote mensenmenigten zo te filmen dat ze zelf in het midden van het beeld goed opvallen. Daarbij komen de vignetering een lichte contrastafval en de vertekening juist goed van pas. Maar na diafragmeren en met vertekeningscorrectie in de camera of in Photoshop zou je zo’n objectief ook kunnen gebruiken als een supergroothoek voor landschappen en gebouwen/steden. Is Canon daarin geslaagd? Daarvoor bekijken we de labresultaten.

LAB

Kijk je naar de grafiek, dan zie je het enigszins duale karakter van het objectief goed terug. In het centrum is de kwaliteit meteen bij volle opening al heel erg goed, terwijl aan de randen en in de hoeken deze wat tegenvalt - als je de prijs van het objectief eventjes vergeet. Maar met diafragmeren worden randen en hoeken beter zodat bij f/8 à f/11 ook daar een heel aardige kwaliteit bereikt wordt. We zien nog wel wat kleurfouten, maar niet overdreven en het bokeh is ook niet gek. De vignetering is bij volle opening sterk maar bij f/11 zie je er zelfs zonder correctie nog maar weinig van terug.

Conclusie

Canon is er goed in geslaagd om voor een zeer aantrekkelijke prijs een objectief te maken dat voor vrij grote groep interessant kan zijn. Bij volle opening en eventueel zonder correctie heb je een objectief dat prima geschikt is voor vloggers, influencers en voor mensen die sfeeropnamen willen maken van concerten en dergelijke. Diafragmeer je tot f/11 dan heb je er een zeer compacte en lichte supergroothoek aan waarmee je landschaps- en stadsfoto’s kunt maken in een kwaliteit die voor de meesten meer dan voldoende is. Neem je de prijs dan ook nog eens in de vergelijking op, dan is het een prima objectief waar je een hoop lol aan kunt beleven.