Lezersfoto spotlight: Mirella Lukens

Mirella Lukens begon aan de andere kant van de camera. ‘Toen was ik eigenlijk al bezig met het uitwerken van concepten samen met een fotograaf. Toen ik eenmaal een camera in handen had om zelf iets te creëren, wilde ik niet meer anders’. Deze carrièreswitch vond vijf jaar geleden plaats. Ze richtte zich toen op straatfotografie met een telefoon als camera. ‘Geleidelijk werd dit minder met de telefoon en meer met een digitale fotocamera. Het onderwerp verschoof ook, de straat ruilde ik in voor portretten. Ik denk dat het in mijn voordeel heeft gewerkt dat ik zelf model heb gestaan. Bij het maken van een fashion portret weet ik precies wat ik wil.’

Passie voor portret

‘Ik fotografeer het liefst bijzondere gezichten, die ik soms bijna letterlijk van straat pluk. Het hoeven geen modellen te zijn met de ideale confectiematen. ‘Ik vind het leuk om bijzondere gezichten te scouten, meestal weten de mensen die ik aanspreek van zichzelf nog niet dat ze bijzonder zijn.’ Mirella maakt kleine aanpassingen van licht en contrast in Adobe Lightroom. Ook werkt ze oneffenheden weg op de huid of in de achtergrond. ‘meestal komt er dan nog een kleurenfilter overheen, wat ik bij het beeld vind passen.’ Onlang stuurde de fotografe een aantal series in naar de Zilveren Camera en dat was even wennen. ‘Bewerkingen zijn praktisch niet toegestaan, de commissie wil dat je de werkelijkheid zo natuurgetrouw mogelijk weergeeft. Een rimpeltje of oneffenheid weghalen is niet toegestaan.’

Bucketlist

‘Ik richt me al een aantal maanden op documentaire fotografie en journalistiek werk. Vind het fantastisch om langlopende reportages te maken. Zo heb ik een tijdje een dementerende vrouw gevolgd in een verpleeghuis. Op mijn wensenlijst staat nog genoeg. Ik zou heel graag portretten maken van travellers (de Ierse reizigers cultuur). Een communie, compleet met koets en paarden sluit ik ook niet uit. Tweelingen, daar ben ik ook nog niet klaar mee, vooral oudere tweelingen heb ik nog niet voor de lens gehad.’

In de cameratas van Mirella Lukens

‘Eigenlijk fotografeer ik vanuit de ideale positie. Ik fotografeer puur voor de hobby, ik heb dus geen backup camera’s nodig. En als ik maar weinig resultaten haal uit een shoot, is dat ook niet erg. Ik heb dus ook niet veel in mijn cameratas. Mijn Sony a7III, mijn favoriete portretlens 50mm f/1.8 en 28mm f/2.0. Verder neem ik af en toe een prisma mee om het licht mee te breken.’

‘In 2016 begon ik met het fotograferen van (voornamelijk eeneiige) tweelingen. Mijn tweeling portretten zijn bijna allemaal in documentaire stijl geschoten. Niet geposeerd dus! Toevallig is dit portret wel geposeerd’. Mirella vindt die synchroniciteit in tweelingen zo mooi en wilde dat in deze foto benadrukken. ‘Ik heb ze gevraagd om gelijktijdig hun hoofd te draaien. Uiteindelijk heeft de moeder aan de zijkant met een stuk karton staan wapperen, zodat alleen de haren bewogen en gezichten scherp bleven. Tevens zijn de outfits bewust gekozen om deze synchroniciteit te versterken’. 

Olympus OMD E-M5 | 25mm | f/2.0 | 1/100 sec ISO 500

‘Mijn portretten maak ik meestal in de hal, vlakbij het raam. Ik wilde een puur, natuurlijk beeld creëren met natuurlijk materiaal, een schapenvacht. Mijn dochter Vera mocht van mij haar haren niet borstelen voor de foto, letterlijk een 'straight out of bed'-look, maar wel subtiel. Ik had haar haar ook kunnen touperen, maar dat vind ik dan weer té.’ 

Sony A7III | 50mm | f/1.8 | 1/125 sec ISO 160

‘Voor dit portret ging ik doelgericht op pad met een model naar een vooraf gekozen locatie, in dit geval een kwekerij. Van tevoren had ik nog niet een exact beeld voor ogen, ja, iets met cactussen. Ik laat me vaak ter plekke inspireren. En bij het zien van die grote, rode ventilator moest deze onderdeel worden van de foto's! Het had voor mij iets industrieels, authentieks en nostalgisch. Ik heb de foto The boy from Brazil genoemd, omdat model Jasper zo uit een oude film lijkt te zijn gestapt. De blik opzij vond ik bijzonder, dat was een bewuste keuze. Het maakt het beeld mysterieus voor mij, waar staart hij naar? Het verhaal houdt niet op buiten het kader.’

Sony A7II | 50mm | f/2.2 | 1/3200 sec ISO: 100 

‘Het was februari en koud, je ziet hier en daar nog ijs in het gras liggen. Ik wilde graag een foto maken van een model in foetushouding, vanuit vogelperspectief. Ik gebruikte een keukentrap voor het hoge standpunt. Ilse is een ervaren model en weet goed hoe ze moet poseren. Haar witte huid steekt prachtig af tegen het rood en het groen, wat het voor mij echt tot een sprookje maakt. De tak hebben we er later nog bijgepakt. In dit geval had ik dit beeld vooraf voor ogen en het is te gek wanneer dat dan ook lukt! Als ik iets moet noemen dat ik de volgende keer anders zou doen, dan is dat een nog hoger standpunt kiezen. Zodat ik nog meer restruimte om het model heen heb.’

Olympus OMD E-M5 | 14mm | f/2.5 | 1/1250 sec | ISO 200

‘Het concept was een sprookjesachtig beeld met een retro-bruidsjurk. Ik heb veel in kringloopwinkels gespeurd naar bijzondere props. Soms begint een concept vanuit een prop, en andersom komt ook voor dat ik de kringloopwinkels afga om een bepaalde accessoire te vinden. En soms voeg ik random iets toe aan het beeld om te kijken wat het uithaalt. De (plastic) sprinkhaan was in dit geval willekeurig toegevoegd. Hij mocht blijven, omdat hij mooi afsteekt tegen het serene wit van de jurk. Dit was een van de weinige keren dat ik gebruik maakte van kunstlicht. Ik vind het licht van de ringlamp (van Falcon Eyes) ook bijdragen aan de ijsachtige atmosfeer.’

Sony A7II| 50mm | f/1.8 | 1/125 sec | ISO 160

Dit artikel komt uit DIGIFOTO 2.2020 en is geschreven door Max Mostert. Met de fotografie Mirella Lukens.